!! श्रीगुरूस्तवन !!
ॐ नमोजी श्रीगुरूनाथा। भक्तवत्सल समर्था। तव पदी ठेऊनि माथा।
स्तवितो ताता तुजलागी ।।१।। तू नित्य निरंजन। तुज म्हणती निर्गुण। तूच जगाचे कारण।
अहंभावे प्रगटलासी ।।२।। तुझी स्तुती करावया। शक्ती नसे हरी हर ब्रह्मया। परि
अघटित तुझी माया। जी संशयभया निवारीत ।।३।। मुळ मुळीचा आकारू। तुज म्हणती
श्रीगुरू। सच्चित शक्तीचा आधारू। पूर्णाधारू ॐकारासी।।४।। ऐसा तू देवाधिदेव। हे
विश्व तुझेची लाघव। इच्छेचे वैभव। मुळब्रह्मी नटविले ।।५।। ऐसा तू बा अपरंपारु। या अनंत ब्रह्माचा
आधारू। चराचरीचा आकारू। पूर्णाधारु म्हणविले ।।६।। ऐशा तुजप्रती । स्तवावया अल्प
माझी मती। तू जाणसी हे चित्ती। विश्वव्यापक म्हणवुनी ।।७।। तरी देवा मतिदान। देणे
तुजची कारण। जरी करणे समाधान। तरी दातृत्वपूर्ण ब्रीद बोलिलें।।८।। अहा जी
निर्गुणा। विश्वव्यापक सगुणा। सत्य निराकार निरंजना। भक्तांकारणे प्रगटलासी ।।९।।
रूप पाहता मनोहर। मूर्ती केवळ दिगंबर। कोटी मदन तेज निर्धार। ज्याच्या स्वरूपी
नटले ।।१०।। कर्ण कुंडलाकृती। वदन पाहता सुहास्य मूर्ती। भ्रुकुटी पाहाता मना
वेधती। भक्त भाविकांचे ।।११।। भोवयांचा आकारू। जेथे भुले धनुर्धरु । ऐसें रूप
निर्धारु। नाही नाही जगत्रयी ।।१२।। सरळ दंड जानु प्रमाण। आजानुबाहु कर जाण। जो
भक्तां वरद पूर्ण। ज्याचे स्मरणॆ भव नाश ।।१३।। ऐसा तू परात्परु । परमहंस स्वरूप
सद्गुरु। मज दावुनि ब्रह्म चराचरु। बोलविला आधारू जगतासी ।।१४।। ऐशा तुज स्तवुनी ।
मौन्य पावले सहस्त्रफणी। वेद श्वान होऊनी। सदा द्वारी तिष्ठती ।।१५।। तेथे मी
लडिवाळ। खरे जाणिजे तुझे बाळ। म्हणवोनी पुरवी माझी आळ। माय कनवाळ म्हणविसी ।।१६।।
मी अन्यायी नानापरी। कर्मे केली दुर्विचारी। ती क्षमा करोनि निर्धारी। मज तारी
गुरुराया ।।१७।। मनाचिया वारे। जे उठवी पापांचे फवारे। तेणे भ्रमे भ्रमलो बारे। चुकवी
फेरे भवाचे ।।१८।। कायिक, वाचिक, मानसिक।
सर्व पापे झाली जी अनेक। ती क्षमा करुनी देख। मज तारी गुरुराया ।।१९।। माता उदरी
तुम्ही तारिले। ते विस्मरण पडिले। हे क्षमा करुनी वहिले। मज तारी गुरुराया ।।२०।।
पर उपकार विस्मरण। पापे केली अघटित कर्म। अहंभाव क्रोधा लागून। सदाचि गृही ठेवियले
।।२१।। हे क्षमा करोनि दातारा। मज तारावे लेकरा। तुजविण आसरा। नाही नाही जग त्रयी
।।२२।। मज न घडे नेम धर्म। न घडे उपासना कर्म। नाही अंतरी प्रेम। परि ब्रिदाकारण
तारणे ।।२३।। नाम तुझे पाही। कदा वृथा गेले नाही। ऐसें देती ग्वाही। संत सज्जन
पुराणे ।।२४।। मागे बहुत तारिले। हे त्यांही अनुभविले। मज का अव्हेरिले। निष्ठुर
केले मन किंनिमित्त ।।२५।। तु विश्वाकारू विश्वाधारू। त्वांचि रचिले चराचरू। तूचि
बीज आधारू। व्यापक निर्धारु जगत्रयी ।।२६।। चार देहाच्या सुक्ष्मी। तुचि झुलविसी
निजलगामी। हे ठेवुनी कारणी। अहंभाव तोडावया ।।२७।। जन्म-मरणाच्या व्यापारी। जे
भ्रमुनी पडले माया भरारी। ते सोडवीशी जरी। निजनामे करुनिया ।।२८।। ऐसा तू अनादि
आधारू। तुज म्हणती वेद गुरू। परि हे व्यापुनी अंतरू। स्थिरचरी व्यापिले ।।२९।।
भावभक्ती चोखट। करणे नेणे बिकट। नाम तुझे सुभट। तोडी घाट भवाचा ।।३०।। हे जाणुनी
अंतरी। पिंड ब्रह्मांड शोधिले जरी। तरी सूक्ष्मीच्या आधारी। व्यापक निर्धारी तूंचि
एक ।।३१।। म्हणोनि मौन्य गती। तुज निजानंदी स्तविती। जरी बोलविसी वाचाशक्ती। तरी
हाती तुझ्या दयाळा ।।३२।। म्हणोनि स्तवने स्तवनी। तुज सांगणे एक जनी। वश व्हावे
भक्ती लागूनी। अवतार करणी जाणोनीया ।।३३।। अहंभाव तुटोनि गेला। प्रेमभाव प्रगटला।
देव तेथेची राहिला। अनुभव शुद्धी खेळवी ।।३४।। यज्ञ कोटी करू जाता। जे फळ न ये
हाता। ते प्रेमभावे स्तविता। हरिते व्यथा भवाची ।।३५।। म्हणोनी सांगणे खूण। हा
स्तव नित्य प्रेमे जाण। जो वाचील अनुप्रमाण। अकरा वेळा निर्धारे ।।३६।। शुचिस्मित
करुनि चित्ता। जो जपे प्रेमभरिता। पुरवी तयांच्या मनोरथा। सत्य सत्य त्रिवाचा
।।३७।। हे लघु स्तव स्तवन। तारक जगाच्या कारण। भक्तिभावे पूर्ण। चुके चुके भव फेरा
।।३८।। जो हा स्तव करील पठण। त्या घरी आनंद प्रगटेल जाण। देवोनी भक्ता वरदान। तारक
त्रिभुवनी करील ।।३९।। हा स्तव नित्य वाचा। भाव धरुनी जीवाचा। फेरा चुकवा
चौऱ्यांशीचा। गर्भवास पुन्हा नाही ।।४०।। हे जगा हितकारी। चुकवी चुकवी भ्रमफेरी।
मृगजळ दाऊनी संसारी। मग तारी जीवा ते ।।४१।। ही आनंदनाथाची वाणी। जग तारक निशाणी।
स्मरता झुलवी निरंजनी। योगी ध्यानी डुलविले ।।४२।। ऐसे ऐकता गुरुस्तवन। जागे केले
सच्चित गुरू कारण। केवळ तो हरी, हर, ब्रह्म।
मुखयंत्रीचा गोळा पूर्ण। गुरू हृदयभुवन व्यापिले ।।४३।। तेणे होउनी स्मरती। स्वये
प्रगटली स्फूर्ती। नाभी नाभी आवरती। अवतार स्थिती बोलतो ।। ४४।। अयोनिसंभव अवतार।
हिमालय उत्तरभागी निर्धार। होउनी पूर्ण हंस दिगंबर। व्यापू चराचर निजलीले ।। ४५।।
तेथून प्रगट भुवन। मग उध्दरु धरा जाण। धर्मा ते वाढवून। तोडू बंधन कलीचे।।४६।। ऐशी
ध्वनी निर्धार। गर्जला गुरू दिगंबर। सर्व देवी केला नमस्कार। आनंद थोर प्रगटला ।।
४७।। शालिवाहन शके तीनशे चाळीस। शुद्ध पक्ष पूर्ण चैत्र मास। अवतार घेतला
द्वितीयेस। वटछायेसी दिगंबरू ।। ४८।। ते धरा आनंदली थोर। मज दावा रूप सुकुमार।
सेवा करीन निर्धार। पादकिंकरी होउनिया ।।४९।। ऐसी गर्जना प्रकट। आनंद बोधवी
हितार्थ। गुह्य हे निजबोधार्थ। न बोलवे दांभिका ।। ५०।।
llश्रीस्वामी समर्थार्पणमस्तुll