गणपति अथर्वशीर्ष
(मराठी)
शांतिपाठ
सदा भद्र तें कान ऐकोत देवा ।
सदा भद्र तें चक्षु
पाहोत देवा ।
असे कल्पिले आयु जे
ब्रह्मयाने
जगावे पुरे ते
निरोगी तनूने ॥ १ ॥
रहावी सदा
शक्तिशालीचे अंगे ।
स्तुतिस्तोत्र देवा
करु भक्तिरंगे ।
तुझ्या याजनी पूजनी
जीचनाचा ।
कळावा खरा अर्थ
आम्हां सुखाचा ॥ २ ॥
करो स्वस्ति
सर्वत्र तो इंद्रदेव ।
जयाच्या धनाचा नसे
पूर्ण ठाव ।
जगी स्वस्ति
विश्र्वज्ञ पूषा करु दे ।
तसा संकटा
पक्षिराजा हरु दे ॥ ३ ॥
सुरांचा गुरु
स्वस्ति शांतीस देवो ।
त्रिकाळांत तैसी
त्रिधा शांति होवो ।
अशी गाऊनी
प्रार्थना नम्रभावे ।
गणेशा तुझे स्तोत्र
वाचे वदावे ॥ ४ ॥
मुख्य स्तोत्र
गणेशा तुला मी करी
वंदनास ।
जगी तत्त्व
प्रत्यक्ष तू निर्विशेष ।
जगा निर्मुनी
पाळिसी तूच त्यास ।
तसे अन्ति संहारिसी
तू तयास ॥ ५ ॥
असे सर्व ब्रह्म ते
तूचि आहे ।
जे मदीयांतरंगी
तुझे रुप पाहे ।
सदा सर्व भूतांत
आत्मस्वरुप ।
करी रक्षणा माझिया
रे गणेशा ॥ ६ ॥
तसे रक्षि वक्त्यास
श्रोत्या परेशा ।
ऋतोक्ती असे सत्य
हे नित्यरुप ।
सदा देवकार्यी करी
दानधर्म ।
तया रक्षी धात्यास
जो पाळी धर्म ॥ ७ ॥
जयाने जगी वेद
कंठस्थ केले ।
तयाला तुवा पाहिजे
तारियेले ।
जगी नित्य रक्षी ।
मला मागुनीया
पुढोनी तसे ह्या भवाते तराया ॥ ८ ॥
वरुनी तसे खालती
दक्षिणेला ।
करी रक्षणा
पश्र्चिमा उत्तरेला ।
तसे पूर्व बाजूस
रक्षी दयाळा ।
तुझे ध्यान चित्ती
करी मी कृपाळा ॥ ९ ॥
प्रभो वाङ्मया
चिन्मया मोदयुक्ता ।
सदा सच्चिदानंद तू
विघ्नहर्ता ।
असे ज्ञान विज्ञान
सारे तुझ्यात ।
तुझे रुप ते ब्रह्म
साक्षात्पुनीत ॥ १० ॥
दिसे सर्व जे ते
तुझ्यापासुनिया ।
इथे जन्मुनी धारणा
लाभुनीया ।
तुझ्यामाजि ते
अन्ति होई विलीन ।
तुझ्या आत्मरुपात
जाई विरोन ॥ ११ ॥
तुझे रुप ते भूमि
आकाश आप ।
तुझे रुप ते तेज
वायू अमाप ।
तशा चार वाणी परादी
तुझ्यात ।
म्हणोनी तुझे नाव
वागीश ख्यात ॥ १२ ॥
गुणांच्या त्रयातीत
तू नित्यरुप ।
तसा तीन देहांहुनी
भिन्नरुप ।
असो भूत भावी तथा
वर्तमान ।
त्रिकाळास भेदून
होसी समान ॥ १३ ॥
तुझा मूळ-आधार
चक्रात वास ।
तुझ्यामाजी
शक्तित्रयांचा निवास ।
तुला नित्य योगी
मनामाजी ध्याती ।
तयां आत्मरुपात येई
प्रचीती ॥ १४ ॥
तुझे रुप ब्रह्मा
तसा विष्णु रुद्र ।
तुझे रुप
इन्द्राग्नि तो सूर्य चन्द्र ।
तुझे रुप वायूत
ब्रह्मात आहे ।
तसे भूर्भुवस्वःत
ते नांदताहे ॥ १५ ॥
गणादी म्हणोनी
अकारा म्हणावे ।
अनुस्वार
अर्धेंदुयुक्ते स्मरावे ।
म्हणावा सदा मंत्र
ॐकारयुक्त ।
असे हे गणेशा तुझे
तंत्ररुप ॥ १६ ॥
' गँ
' तंत्ररुपास ॐकारयुक्ता ।
जपावे तयाने मिळे
शांति चित्ता ।
गकारा म्हणोनी
अकारा स्मरावे ।
अनुस्वार
अर्धेंदुयुक्तास गावे ॥ १७ ॥
असा ' गँ ' पदाचा घुमावा निनाद ।
तया संहिता संधिने
स्पष्ट नाद ।
गणेशा तुझी हीच
तंत्रोक्त विद्या ।
जियेची असे देवता
तूचि आद्या ॥ १८ ॥
' ॐ गँ ' नमू या गणांच्या पतीला ।
तया एकदन्तस्वरुपा
यतीला ।
जये खंडिली वक्र
बुद्धि जगात ।
तया वक्रतुंडा मनी
साठवीत ॥ १९ ॥
असा दंति तो
प्रेरणा नित्य देतो ।
चतुर्हस्त जो दन्त
हाती धरीतो ।
असे पाश अंकूश
तैसाच हाती ।
सदा दाखवी स्वकृपा
जो जनान्ती ॥ २० ॥
शरीरी तुझ्या लेप
हा चंदनाचा ।
तुझा डौल तो
रक्तवस्त्रात साचा ।
तुझ्या पूजनी
रक्तपुष्पे वहावी ।
तुझी नित्य सेवा
गणेशा करावी ॥ २१ ॥
तुझ्या मूषकाच्या
ध्वजाते स्मरावे ।
तुझ्या शूर्पकर्णा
गुणां आठवावे ।
करी जो कृपा
भक्तवृंदावरी तो ।
असा देव तू या जगा
हेतु होतो ॥ २२ ॥
असे देव तूं
सृष्टिपूर्वी अनादी ।
तसा प्रकृतीचा असे
तूच आदी ।
प्रकृतिप्रेरकाच्या
अतीत असे
तुझे रुप ध्याती
जगी तेच मुक्त ॥ २३ ॥
करी नित्य योगी अशी
साधना जो ।
तया योगिश्रेष्ठांत
श्रेष्ठत्व दे जो ।
गणांच्या पतीला तया
एकदन्ता ।
नमू व्रातमुख्यास
जो विघ्नहर्ता ॥ २४ ॥
नमूया तया
श्रीशिवाच्या सुताला ।
असे मूर्ति जी
सौख्यदा ह्या जगाला ।
नमूया तया त्या
गणांच्या पतीला ।
सदा विघ्नहर्त्यास
लंबोदराला ॥ २५ ॥
फलश्रुती
करी पाठ जो नित्य
हे स्तोत्र त्याला ।
सदा ब्रह्मरुपात
ठेवा मिळाला ।
तयाला मिळे सर्वदा
सौख्यप्राप्ती ।
नुरे अल्पही
विघ्नचिंता स्वचित्ती ॥ २६ ॥
तयाला मिळे पंच पापंतुनीया
झणी
मुक्ति स्तोत्रास
वाचुनीया ।
सकाळी म्हणोनी
निशापातकांना
करी दूर सायं
दिवापातकांना ॥ २७ ॥
करी पाठ सायं तसे
जो प्रभाती ।
तयाला नसे अल्पही
पापभीती ।
सदा सर्वदा पाठ
आथर्वणाचा ।
करी विघ्ननाशास
भावार्थ त्याचा ॥ २८ ॥
तयाला मिळे धर्म
तैसाच अर्थ ।
मिळोनी मनीचा पुरे
काम स्वार्थ ।
मिळे अंती मुक्ती
तया पाठकाला ।
नये स्तोत्र देऊ
कुमार्गी नराला ॥ २९ ॥
जयाच्या मनी भाव
श्रद्धा नसेल ।
तयाला न द्यावे जगी
स्तोत्र, फोल ।
जरी द्रव्यलोभे
कुळाला प्रदान ।
करी स्तोत्र तो
पातकी हो महान ॥ ३० ॥
सहस्रावरी पाठ याचे
करील ।
तरी सत्वरी वांछिता
पाविजेल ।
असे स्तोत्र गाऊन
देवास स्नान ।
जगी घाली तो होय
वक्ता महान ॥ ३१ ॥
चतुर्थी तिथीला
निराहार राही ।
तया प्राप्त विद्या
जगी नित्य पाही ।
असे सत्य ही उक्ति
आथर्वणाची ।
जरी जाणली नष्ट
चिंता भवाची ॥ ३२ ॥
असे सत्स्वरुपावरी
अभ्र आले ।
स्वरुपी रमे ते तदा
दूर झाले ।
कुणाची नसे भीति
त्याला भवात ।
सदा नित्य विघ्नेश
ध्याई मनात ॥ ३३ ॥
जरी पूजिला देव
दुर्वांकुरांनी ।
कुबेरापरी सौख्य
त्याला मिळोनी ।
जगामाजी तैसाच
स्वर्गी प्रमोद ।
सदा लाजहोमे यशाचा
प्रसाद ॥ ३४ ॥
तया प्राप्त होई
सदा तीक्ष्ण बुद्धि ।
मनी पूजिता प्राप्त
होईल ऋद्धी ।
सहस्त्रावरी मोदका
यज्ञि दान ।
तया लाभतो
वांछितार्थ प्रसन्न ॥ ३५ ॥
गणेशास होमात
अर्पील भक्त ।
समिद्पूर्ण स्वाहा
असे जी घृताक्त ।
तरी सर्व लाभेल हे
सत्य पाहे ।
द्विजा आठ, स्तोत्रास जो देत आहे ॥ ३६ ॥
जगी मंत्र हा सिद्ध
व्हाया जपावे ।
नरे स्तोत्र
सूर्यग्रही भक्तिभावे गणेशा
तुझ्या
मूर्तिसान्निध्ययोगे ।
नद्यांच्या तटी
ज्यामुळे तेज जागे ॥ ३७ ॥
महाविघ्न आले तरी
ते टळेल ।
महादोषही सत्वरी
भंगतील ।
महापातकांपासुनी
होय मुक्ती ।
तया सर्व विद्या
जगी प्राप्त होती ॥ ३८ ॥
असे जाणले सार
ज्यांनी मनात ।
तयां मुक्ति लाभे
स्वरुपी निवांत ।
असा अर्थ हा सांगते
श्रौतविद्या ।
अशी ही अथर्वोक्त
ती आद्य विद्या ॥ ३९ ॥
गुरुने तसे
शिष्यवृंदे असावे ।
सदा सौमनस्ये
स्वकार्यी रमावे ।
नको द्वेष सर्वत्र
शांति प्रभाव ।
तयांचा सदाहो मनी
नम्र भाव ॥ ४० ॥
करावे गणेशे सदा
रक्षणास ।
तयाच्या करी जो अशा
या जपास ।
मिळावी तया
सौख्यशक्ती अपार ।
असे चिंतुनी
अर्पिता पुण्य फार ॥ ४१ ॥
असे मूळ गीर्वाण हे
स्तोत्र काम्य ।
तया प्राकृतामाजी
वाचून पुण्य ।
गणेशात्मजाने अशी
शब्दपूजा ।
असे वाहिली, धन्य तो विघ्नराजा ॥ ४२ ॥
